Sıcak bir meltem ve çiseleyen yağmurlu bir hava vardı dışarıda. bir paket sigara almak için tekel bayisine alelacele attım kendimi. kimseyle konuşmamama rağmen dükkan sahibi ile ahbap olmuş gibiyiz. Mesela bu markete her gelişimde sigara ve kahve aldığım için market sahibi otomatik olarak sadece birinden birini aldığımda diğerinden isteyip istemediğimi de soruyor. oldukça hoş bir durum ileride insanlar koşullanarak öğrendiğinde her şeyi, kişi bir şey istediğinde konuşmak zorunda kalmayacak gibi bir felsefe yapıyordum alışveriş esnasında. tam o sırada etrafı ilginç bir şarap kokusu alıverdi. uzun zamandır alkol kullanmadığım için bir zamanlar en sevdiğim kokudan çok az da olsa tiksindim. kafamı çevirip kokunun nereden geldiğini öğrenmek istediğimde yanımda dikilen saçı sakalı birbirine karışmış, çok eski olduğu dikiş ipliklerinin bir kısmının saçıldığından belli olan kahverengi ceketli, yırtık ayakkabılı bir ihtiyarı fark ettim. tahmin ettiğim üzere şarap kokusu ondan geliyordu. market sahibi elini uzattı, ihtiyar parayı verdi, market sahibi arkadaki buz dolabından bir şişe şarabı çıkarıp ihtiyara verdi ve ihtiyar yavaş adımlarla gitti. o anı inanılmaz bir hayranlıkla izledim diyebilirim. çünkü az önce yanımdaki ihtiyar önceleri olmak istediğim kişiydi. bir kaç dakika büyük bir şaşkınlıkla adamın arkasından bakıverdim. kendime gelip tekrar market sahibine döndüm ve sigaramı alıp bende yavaş adımlarla uzaklaştım. market ile ev arasındaki 150 metrelik mesafeyi sürekli düşünerek yürüdüm. neler düşünmedim ki acının tanımını yapmak istedim ilk önce, sonra sevgini, sonra sevincin, iyimserliğin, kötümserliğin ve hatta bu dünyadaki herşeyin matematiksel karşılığını sorguladım. apartmana girip ilk önce asansörü çağırdım. fakat düğmeye bastıktan sonra fark ettim ki asansör 6. katta oysa ben 2. katta oturuyorum 5. kata gelirken asansör koşar adımlarla kapımınönüne kadar geldim. kapıyı açıp yine aynı hızla oturma odasına yöneldim.
Yorum Gönder